கம்போடியாவில் இந்திய உணவைத் தேடிய அபலை ;)

எல்லாம் சரியாகத்தான் நடந்தது, நடுவில் ஏதோ ஒன்று வந்து எல்லாவற்றையும் குழப்பி விட்டது என்பது போலத் தான் சாப்பாட்டு விஷயத்தில் எனக்கும் நடந்தது. நான் தங்கியிருந்த அங்கோரியானா ஹோட்டலில் பெரும்பாலும் எல்லா ஹோட்டல்கள் போல காலை உணவையும் சேர்த்தே கட்டணம் அறைவிட்டிருந்தார்கள் என்பதால் முதல் நாட் காலை ஆறு சீக்கிரமாகவே உணவாராய்ச்சி செய்ய ஹோட்டலின் உணவு பரிமாறும் இடம் போனேன்.

அங்கோரியானா ஹோட்டலின் உணவு பரிமாறும் இடம்

எங்கள் ஊரில் வரும் நாட்டுக் கோழி முட்டைகளின் சுவையே தனி, அதே வகை முட்டைகளை பல வருஷங்கள் கழித்து அங்கே கண்டதும் காதல் மேலிட்டது. பக்கத்தில் பாண் (பிரெட்) துண்டங்களும் அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. அவற்றையும் தட்டில் போட்டு, முட்டைகளை அங்கே நின்ற சமையற்காரரிடம் உடன் பொரிக்க வைத்து சாப்பிடுவது இதமாகத் தான் இருந்தது. கம்போடியப் பாணும் மெதுமெதுப்பாகவும் பதமாகவும் இருந்தது. அங்கே பரிமாறிய காலை உணவில் பாண் துண்டங்கள், முட்டை தவிர்த்து, சீரியலும், பழவகைகளும், தேனீரும் மட்டுமே இருந்தன. எனவே அதிகம் ஆசையும் வைக்க முடியாமல் கிடைத்ததை வைத்து வயிற்றை நிரப்பிக் கொண்டேன்.

அந்த நாள் காலை முழுவதும் அங்கோர் வாட் எல்லாம் ஏறி இறங்கிக் களைப்பாகி எங்காவது வயிற்றை நிரப்பலாம் என்று நானும், சுற்றுலா வழிகாட்டியும், ருக் ருக் வண்டிக்காரரும் ஒதுங்கியது ஒரு பாரம்பரிய கம்போடிய உணவகத்தில். உணவுப்பட்டியலில் புரியாத உணவை ஓடர் செய்து ரிஸ்க் எடுக்காமல் பச்சை மிளகாய் கலந்த கோழிக்கறியையும், வெள்ளை அரிசிச் சோற்றையும் ஓடர் செய்தேன். என்னோடு வந்த வழிகாட்டியும் ஏதோ ஒன்றை தன் மொழியில் கடைச்சிப்பந்திக்குச் சொல்லி வைத்தார். உணவும் வந்தது. பார்க்க அம்சமாகத்தான் இருந்தது கோழிக்கறி. எனது வழிகாட்டியின் உணவுத்தட்டைப் பார்த்தேன் வாழைப்பூவியில் பச்சடி செய்தது போல ஏதோ ஒரு கறியும், அரிசிச்சாதமும் அவர் தட்டில். பேசாமலேயே இருந்திருக்கலாம், என் ஆர்வக்கோளாறு அது என்னவென்று கேட்டுத் தொலைத்து விட்டேன். அவரும் மிகவும் இயல்பாக "இது! கரப்பான் பூச்சியில் செய்த துவையல்" என்று விட்டு அதைக் குழைத்தவாறே சுவைக்க ஆரம்பித்தார். எனக்கு சப்த நாடியும் ஒருகணம் அடங்கிப் போனது போல பிரமை. ஆடு, கோழி , மீன்வகையறாக்கள் என்று பறப்பது, நடப்பது, பாய்வது என்று ஒன்றும் விடாமல் சாப்பிடும் என்னையே உலுக்கிப் போட்டது நான் கண்ட காட்சி. என் உடம்பெல்லாம் ஓராயிரம் கரப்பான் பூச்சிகள் நெளிவது போல ஒரு பிரமை. இராணுவ முகாமில் அகப்பட்ட கைதியைப் போல சோற்றையும், கோழிக்கறியையும் அவுக் அவுக் என்று சாப்பிட்டேன் இல்லையில்லை விழுங்கினேன். அப்போதே மனதில் ஒரு தீர்மானம் எடுத்துக் கொண்டேன். இனிமேல் பாரம்பரிய கம்போடிய உணவகத்தின் வாசற்படியே மிதிப்பதில்லை என்று.

கம்போடியர்களைப் பொறுத்தவரை கரப்பான் பூச்சி தவிர, தவளை, நத்தை போன்றவற்றின் அருமை பெருமையையும் தெரிந்து தம் பாரம்பரிய உணவாக மாற்றிக்கொண்டவர்கள். இதுக்கு மேல் என்ன சொல்ல ;)

எனவே கம்போடியாவிற்கு வருபவர்கள் முன் கூட்டிய பாதுகாப்பு வேலைகளோடு களம் இறங்குமாறு கேட்டுக் கொள்ளப்படுகின்றனர். சைவ உணவு மட்டும் உண்போர் மேற்கத்தேய அல்லது இந்திய உணவகங்களில் தயார் செய்தவற்றை வாங்கிப் பத்திரப்படுத்தி அந்தந்த நாள் உண்டு களிக்கலாம்.

மேலே படத்தில் மஹாராஜா உணவகம்

மதியம் திருப்தியில்லாத சாப்பாடு சாப்பிட்ட கொடுமை மாலையில் வயிற்றில் கொடும்பசி என்னும் துன்பத்தைக் கொடுத்தது. சுற்றுலாக் கையேட்டினை விரித்து ஏதாவது இந்திய உணவகங்கள் அண்மித்ததாக இருக்கின்றதா என்று தேடினால் வந்தது மகாராஜா என்னும் இந்திய உணவகம். ருக் ருக் வண்டியொன்தைப் பிடித்து அந்த உணவகம் சென்றேன். உணவுப் பட்டியலில் வட இந்திய உணவுக்குவியலில் போனாப் போகுது என்று ஒரு சில தென்னிந்திய உணவும் இருந்தன. மகாராஜா ஸ்பெஷல் புரியாணி என்ற சொல்லில் என் கண் பதிந்து வாய் வழியே ஓடர் செய்தது. ஹோட்டல் உரிமையாளர் பாகிஸ்தானியாம் ஐந்து வருஷத்துக்கு மேலாக இதை நடத்துகிறாராம். அரை மணிக்கு மேல் சமையல் அறையில் ஏதோ போராட்டம் நடந்து ஒரு வழியாக வந்த போது என் பசியும் பறந்து விட்டது. இரண்டு கரண்டியை மட்டும் வாயில் வைத்து விட்டு மீதியை பார்சல் செய்து ஹோட்டலில் வந்து சாப்பிட ஆரம்பித்தால் புரியாணியில் இருப்பது அரிசியா? உப்பா? என்று சாலமன் பாப்பையாவை அழைத்துப் பட்டிமன்றம் வைக்கச் சொல்லலாம் போலிருந்தது. முன்னர் பசியோடு சாப்பிட்டதால் சுவை தெரியவில்லை.

மேலே படத்தில் தாஜ் இந்தியா உணவகம்

அடுத்த நாள் மாலைக்கு மஹாராஜா வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிட்டு நான் போன இடம் தாஜ் இந்தியா என்ற உணவகம். அங்கே போய் இருக்கையில் இருந்தும் பதினைந்து நிமிடத்துக்கு மேல் மயான அமைதி. வெளியே இருந்து ஒரு இந்தியர் போல தோற்றமளித்தவர் ஆங்கிலமும் கம்போடிய மொழியும் கலந்து சமையலறையில் இருப்பவரைக் கூவி அழைத்தார். அவர் தான் உரிமையாளர், பங்களாதேஷ் நாட்டவராம். (என்ன கொடும சார் இந்திய உணவகங்களில் ஒன்று பாகிஸ்தானி மற்றது பங்களாதேஷியா?)
உள்ளேயிருந்து அலறியடித்துக் கொண்டே ஓடிவந்தாள் ஒரு கம்போடிய மங்கை. அரிசிச் சாதமும், சிக்கன் டிக்காவும் ஓடர் செய்தேன். ஓடர் செய்து சாப்பிட்டு முடியும் வரைக்கும் தன் கடையில் வேலை செய்யும் அந்த கம்போடிய மாதை திட்டித் தீர்த்துக் கொண்டேயிருந்தான் அந்த பங்களாதேஷி. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது, இந்நேரம் பொல்பொட்டில் ஆட்சியென்றால் இவனைக் கூறு போட்டு சிக்கன் டிக்காவாக அவள் மாற்றியிருப்பாள். இங்கும் என் சாப்பாடும் திருப்திப்படவில்லை, சூழ்நிலையும் சரிப்படவில்லை.
மேலே படத்தில் காமசூத்ரா உணவகம்

சற்றுத் தள்ளி காமசூத்ரா என்னும் இந்திய உணவகம் தென்பட்டது. அது இந்திய உணவகம் என்பதை விட மேற்கத்தேய நடனங்களும், மதுவும் கலக்கும் இடம். எனவே காமசூத்ராவுக்கும் "கா". காமசூத்ரா உணவகத்தை நடத்துவது மூன்றாம் தலைமுறை இந்தியராம் யாரோ சொன்னார்கள்.



மேலே படத்தில் அங்கோரியானா ஹோட்டலுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த Coffee Shop

அடுத்த நாட் காலையும் பயணம், ஊர் சுற்றும் இடங்களில் எல்லாம் வெளிநாட்டு உணவகங்கள் மருந்துக்கும் இல்லை. எனவே என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டே நான் தங்கியிருந்த ஹோட்டலுக்குப் பக்கமாக இருந்த நடைபாதையில் நடக்கத் தொடங்கினேன். அடுத்த கட்டிடத்திலேயே Coffee Shop ஒன்று பல்லிளித்து வரவேற்றது.
உள்ளே போனால் அரை மணி நேரத்துக்கு ஒரு அமெரிக்க டொலர் என்று இன்ரநெட் வசதியுடன் மேற்கத்தேய காபி ஷாப் அது. உள்ளே இருந்த அலங்காரங்களும் பக்காவாக இருந்தன. அங்குள்ள சிப்பந்தி ஒரு பதினெட்டு வயசு மதிக்கத்தக்க பையன், பாவாடை போன்ற ஒரு வஸ்தை ஆடையாகப் போட்டிருந்தான்,தலையை கீழே சாய்த்து வரவேற்றான்.
அரைமணி நேரம் இணையத்தில் தமிழ் மணம் பக்கம் வலம் வந்து கொண்டே மதியத்துக்குத் தேவையாக சாண்ட் விச் பொட்டலங்களை ஓடர் செய்தேன். அந்தப் பையன் என் பக்கத்தில் வந்து பேச்சுக் கொடுத்தான். எனக்கு விஷயம் மெல்லப் புரிந்தது. இந்த மாதிரி அனுபவம் எனக்கு முன்னர் சீனப்பயணத்தின் போதும் ஏற்பட்டது. அதாவது இப்படியான நாடுகளில் இருக்கும் இளம் பிள்ளைகள் வெளிநாட்டவரைக் கண்டதும் தாமாகவே பேச்சுக் கொடுத்து சம்பாஷணையை வளர்ப்பதன் மூலம் ஆங்கில மொழியறிவை விருத்தியாக்க விரும்புகின்றனர். நானும் அவனுக்கு என் சொந்த ஊரில் இருந்து ஆதியோடந்தமாக சம்பாஷித்தேன். அவன் கூட கம்போடிய கிராமம் ஒன்றிலிருந்து வறுமையின் கொடுமையால் நகரத்துக்கு வந்தவனாம். இரவுப்பள்ளியும், வேலையுமாகத் தன் இளமையைக் கழிக்கின்றான் இவன். நான் கம்போடியாவில் தங்கிருந்த அடுத்த சில நாட்களுக்கு அவன் தான் எனக்கு நல்ல பேச்சுத் துணையாக இருந்தான்.