லண்டன் நல்ல லண்டன்

The Original Tour பஸ்கம்பனியின் சிவப்பு பஸ் வந்து விட்டது. மேல் தளத்தில் சென்று கொடுக்கப்பட்ட இயர்ஃபோனைக் காதில் செருகி, மறுபாதியை இருக்கையின் முன்னேயிருந்த துளையில் இட்டால் பஸ்ஸில் ஏற்கனவே பதிவு செய்யப்பட்ட பேழை வழியாக நாம் பயணிக்கும் பாதைகளையும், வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க அம்சங்களையும் கூறிக்கொண்டே வந்தது. மிகத்துல்லியமாக பஸ்ஸின் ஓட்டத்தோடு ஒலியும் சேர்ந்து ஈடுபாட்டோடு பயணத்தை அர்ப்பணிக்க, கண்கள் பாதையின் இருமருங்கும் அளைந்தன.

"உங்கள் பாஸ்போர்ட் தொலைந்து விட்டதா? கவலை வேண்டாம் லண்டனில் தங்கியிருந்து பிரித்தானிய விளையாட்டு வீரர்களை ஒலிம்பிக்ஸ் போட்டிகளில் உற்சாகப்படுத்துங்கள்"
"வெளிநாட்டுக்கு விமானச் சீட்டு கிட்டவில்லையா, ஒரு இடமும் போகாமல் இங்கேயே இருந்து ஒலிம்பிக்ஸ் ஐ கண்டு ரசியுங்கள்"
இப்படியெல்லாம் மிரட்டலான விளம்பரங்களை விட்டதே ஒரு விமான நிறுவனம் என்றால் நம்புவீர்களா? பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ் தான் அது. பெரிய பெரிய விளம்பரப்பதாகைகளில் லண்டன் ஒலிம்பிக்ஸ் ஐ ஆதரித்து பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ் விமானக்கம்பனி தன் நாட்டுப்பற்றைக் காட்டியது. கூடவே ஏற்கனவே இருக்கும் வழித்தடங்களில் ஒரு விசேட பாதை உருவாக்கப்பட்டு லண்டன் ஒலிம்பிக்ஸ் இற்காகப் பயணிக்கும் உத்தியோகபூர்வ வாகனங்களே பயணிக்கமுடியும், மீறி யாராவது டயர் வைத்தால் தண்டப்பணம் கட்டவேண்டும் என்றுவேறு ஏற்பாடுகள். நான் பணிபுரியும் British Telecom, எங்கெங்கும் தொங்கும் துணியில் பொறிக்கப்பட்ட அறிவிப்புக்கள் லண்டன் ஒலிம்பிக்ஸ் இன் உத்தியோகபூர்வ தொடர்புசாதனப் பங்காளி என்பதைக் காற்றில் அலைந்தாடிக் கட்டிக்கொண்டிருந்தன.


இங்கிலாந்து பல நூற்றாண்டு பழமையைப் பேணும் நாடுகளில் ஒன்று என்பதைக் கட்டியங்கூறும் விதமாக, பிரமாண்டமாக எழுப்பப்பட்ட கட்டடங்கள் அவற்றில் பொறிக்கப்பட்ட ஆண்டுகள் காட்டி நிற்கின்றன. லண்டன் நகரில் அமைந்திருக்கும் ஒவ்வொரு கட்டிடமுமே ஒரு திறந்தவெளி அருங்காட்சியகங்களாக. இவற்றோடு ஒப்பிடும் போது இங்கிலாந்தவர்களின் புகுந்த வீடு அவுஸ்திரேலியாவின் உச்சபட்ட கட்டிடங்களின் வயதே நூற்றுச் சொச்சம் தான், வயதில் கொள்ளுப்பேத்தி வகையறா. தாயகத்தில் 1980 களில் கட்டிய கட்டிடங்களே யுத்தத்தின் அகோர தாண்டவத்தால் உருத்தெரியாமலும், கழுத்துக்குக் கீழ் முண்டமாகவும் கண்ட கண்களுக்கு லண்டனின் பெரும்பாகத்தில் நடப்பட்டிருக்கும் இந்தக் கட்டிடத்தொகுதிகளை வாய் பிளக்கப்பார்த்துக் கொண்டே போனேன்.

Trafalgar Square ஐ காட்டிக் கொண்டு போனது பஸ், நெப்போலியனின் ஆட்சிக்காலத்தில் பிரெஞ்சு மற்றும் ஸ்பானியப் கடற்படைகளுக்கு எதிராக ஸ்பெயினின் Cape Trafalgar இல் இங்கிலாந்துக் கடற்படையயினர் சந்தித்த வெற்றியை நினைவு கூரும் முகமாக இந்த நாமாகரம் எழுப்பப்பட்டதாம். இன்று அரசியல் மற்றும் பொதுவான நோக்கில் நிகழும் சந்திப்புக்களுக்கான ஒரு மையமாக இது பயன்பட்டு வருகின்றது.

Tower Bridge, Westminster Abbey, Big Ben, Buckingham Palace, London eye, Tower of London என்று ஒவ்வொரு இடமாகவும், அல்லது அதையொட்டிய வீதிகளினூடாகவும் பயணித்தது பஸ். விரும்பிய இடத்தில் இறங்கி அங்கு சுற்றிப் பார்த்து விட்டு அடுத்த பஸ்ஸில் ஏறினால் அதே வழித்தடத்தில் இன்னும் பார்க்கவேண்டிய மிச்ச இடங்களிலும் நின்று செல்லும். ஒரே பயணச்சீட்டைக் காட்டிக் கொண்டே பயணிக்கலாம், முழு நாளும். முதலில் எல்லா இடத்தையும் ஒரு சுற்று வைத்து விட்டு பிறகு ஒவ்வொன்றாகப் பார்ப்போம் என்று நினைத்து பஸ்ஸிலேயே நான் ஒட்டிக் கொள்ள, கூட வந்தவர்களோ ஒவ்வொரு இடங்களில் ஏற, புதுசுகள் சேர்ந்து கொண்டன. எல்லோருமே பெரும்பாலும் ஐரோப்பியர்கள். பக்கத்து நாடுகளில் இருந்து வந்திருக்கிறார்கள்.

இலேசாக மழை தூறத் தொடங்கியது. லண்டனில் இந்தவேளை கடும் கோடை என்றாலும் வர்ணபகவான் இங்கிலாந்துச் சனம் போல டபுள் ஷிப்டில் வேலை பார்க்கிறார். பஸ்ளின் மேலடுக்கில் திறந்தபக்கமாக இருந்த நான் முன்னே வந்து கண்ணாடிப் பெட்டிக்குள் இருந்த இருக்கைகளில் ஒன்றில் அமர்ந்தேன்.

Hyde Park ஐக் காட்டினார்கள். என்ன கைப்பாட்டோ என்று எங்கள் ஊரில் சொல்லுமளவுக்கு பிரசித்தம், அது இந்த Hyde Park ஓ தெரியவில்லை. ஏனென்றால் இங்கே Speakers' Corner என்ற பகுதி இருக்கு, யாரும் இங்கு நின்று எதுவும் துணிச்சலாகப் பேசலாமாம்.

விளக்கேந்திய பெருமாட்டி என்று புகழப்பட்ட ப்ளோரன்ஸ் நைட்டிங்கேல் Nightingale Training School என்ற தாதியர் பயிற்சிப் பள்ளியை அமைத்த St. Thomas' Hospital ஐ நாம் இப்போது பார்க்கிறோம், காதுக்குள் ஒலி சொல்ல முன்னே அந்த வைத்தியசாலை.

மழை பலமாக அடிக்கத் தொடங்க, இனி பஸ் பிரயாணம் சரிப்பட்டுவராது எங்காவது இறங்குவோம் என்று காத்திருந்தால், லண்டனின் புகழ்பெற்ற மெழுகுச் சிலைகளின் கண்காட்சியகம் Madame Tussauds ஐ அண்மிக்கிறோம் என்ற அறிவிப்பு வர, மெல்ல இறங்கி Madame Tussauds திசையில் நடந்தேன். அங்கே போனால் ஒரு திருவிழாக் கூட்டம் உள்ளே நுழையக் காத்திருந்தது. சரி, நுழைவுச் சீட்டை எடுப்போம் என்று போனால் அங்கே இன்னும் இரண்டு மடங்கு கூட்டம். சரி நானும் கூட்டத்தில் ஐக்கியமாவோம் என்று நினைத்து வரிசையில் நின்றேன். நாற்பத்தைந்து நிமிடம் கடந்தும் பாதி வழி தானாம், இன்னும் பாதி வழி இருக்கு என்றார்கள். பாதி வழியிலேயே சில மெழுகுச் சிலைகளைக் கண்ட திருப்தியோடு, இது ஆவுறதில்லை என்று சொல்லிக் கொண்டே, உள்ளே இருந்து வெளியேறினேன். Madame Tussauds இற்கு வருவதென்றால் முன்கூட்டியே இணைய மூலம் நுழைவுச் சீட்டைப் பதிவு செய்வதுதான் உசிதம் போல.

பசி வயிற்றைக் கிள்ள ஒரு Pizza Hut Restaurant இல் அடைக்கலமானேன். வெளியேறும் போது ஏண்டா இங்கே வந்தாய் என்று மனச்சாட்சி கேட்கும் அளவுக்கு மோசமான உணவு அனுபவம். மீண்டும் சிவப்பு பஸ்ஸை நோக்கி ஓடினேன், இம்முறை நிதானமாக ஒவ்வொரு இடத்தையும் இறக்கிச் சென்று உலாத்திப் பார்க்கவேண்டும் என்ற திடசங்கற்பத்தோடு